Dziś niestety dla wielu Święta to jedynie czas odbębnienia nabożeństwa (z całym szacunkiem dla mniejszości, która nie odbębnia), najedzenia się do granic (czytaj: napchania się), wylegiwania się przed telewizorem, a jeszcze wcześniej generalnego sprzątania (czytaj: zajechania rodziny do utraty tchu...)...
W tym pędzie, zatraca się cały urok Świąt, całe znaczenie tego co piękne, co jest zadumą, refleksją, przeżyciem i duchowym doświadczeniem, którego wszyscy czasem potrzebujemy.
Bo przecież idea "świąt" nie pochodzi od człowieka, ale od Boga! To On nakazał ludowi swojemu świętować, aby przez coroczne święta wspominali to co Bóg dla nich uczynił, by uczyli swoje dzieci, by nigdy nie zapomnieli.
Oczywiście mamy też pewien problem ze świętami: jeśli robimy coś tak samo lub podobnie co jakiś czas, to łatwo wpadamy w rutynę, łatwo umyka nam istota, łatwo możemy wpaść w "odbębnianie"! Co w takim razie zrobić? Ano osobiście staram się robić wszystko, aby nabożeństwa nie były takie same, aby różnorodność była naszą siłą nie tylko w formie, ale i w sposobie przekazywania treści. Nie jest to łatwe, ale myślę że możliwe, zarówno dla Kościoła, jako całości, jak i dla jednostek.
Drodzy! Z całego serca życzę Wam, abyście nadchodzące Święta Wielkanocne przeżyli z głębi serca! Abyście raz jeszcze mogli wzruszyć się myśląc o tym jak On, nasz Mistrz, oddawał swoje życie za nas. Abyście może nawet uronili łzę gdy będziecie raz jeszcze dziękować Mu za życie, które wywalczył dla nas umierając. Życzę Wam, abyście zrobili wszystko, aby rutyna i bylejakość nie zabiły tych Świąt, ale aby były one szczególne, pełne Bożej Obecności, pełne Jego Łaski i Radości!
Z serca Wam wszystkim życzę!
